Dynia

„DYNIA – (...) prasłowiańska nazwa „bani” powtarza się jak ogórek  u wszystkich Słowian i również jak sama roślina obcego [jest] pochodzenia, lecz skąd?” [1]

Dynia, bania a w niektórych rejonach Polski korbol, pochodzi z Ameryki Środkowej. Wywodzi się z rodziny roślin dyniowatych, obejmującej ponad 20 gatunków jednorocznych lub wieloletnich roślin zielnych. Na całym świecie uprawiana jest jako roślina warzywna, oleista bądź pastewna. Do Europy trafiła w XV w. za sprawą hiszpańskich konkwistadorów.[2] Jest bogatym źródłem witaminy A i dość dobrym witaminy C i kwasu foliowego.

 Najbardziej znane odmiany to: bezłupinowa oleista – hodowana głównie dla pestek i makaronowa – nazwę zawdzięczająca miąższowi, który po ugotowaniu, ukiszeniu lub uduszeniu  rozpada się na włókna przypominające makaron, mogące zresztą przy wielu daniach go zastąpić.[3] Wykorzystywana w kuchni również jako podstawa zup, kompotów, surówek i deserów. Zarówno te ogromne jak i miniaturowe, zielone, żółte lub prawie pomarańczowe dynie są wspaniałą jesienną dekoracją naszych domów i ogrodów.

Asia

  

---

[1] A. Brückner., Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków, 1927.

[2] Wielka encyklopedia PWN, t. 7. Warszawa, 2002.

[3] H. Szymanderska., Encyklopedia polskiej sztuki kulinarnej. Warszawa, 2003.