Wirtualnamonia kontempluje przed lustrem

Popadłam w ponurą zadumę, przeglądając strony pewnego forum o zdrowiu i urodzie, którego niegdyś byłam aktywną uczestniczką, a obecnie już tylko milczącym obserwatorem. Następnie przeanalizowałam ostatnie sto tysięcy rozmów z koleżankami i doszłam do równie ponurego wniosku, że większość kobiet, które znam lub o których słyszałam/czytałam, to worki (a co najmniej woreczki) kompleksów. Masakra. Przy czym, co znamienne, dominującym problemem pań jest ich niesatysfakcjonująca fizjonomia. Nie przypominam sobie takiej, która publicznie bolałaby nad tym, że taka z niej niedouczona koza... ale może mam słabą pamięć.

Przelatywałam w necie topiki i przypomniało mi się, jak Leszcze śpiewali <silikon tanieje, wiążesz z tym nadzieję>. Oj tak, niektóre wiązały. Znakomita większość powiększała piersi, ale wachlarz wykonywanych przeróbek jeżył mi włosy na głowie. Poruszona do głębi kolejnym postem natychmiast zjechałam w dół strony, żeby zobaczyć – wnioskując z opisu - jakiś żeński odpowiednik Quasimodo. 

Dotarłam do foty i…zbaraniałam. Dziewczyna, nie uwierzycie, ta dziewczyna wyglądała jak człowiek! Młoda kobieta o urodzie powyżej przeciętnej zamierzała zapodać sobie prawdopodobnie wszystkie zabiegi, jakie obecna chirurgia estetyczna ma do zaoferowania. No bez kitu, musiała chyba ściągnąć sobie listę z netu i odhaczać po kolei, bo przecież sama by tego nie wymyśliła. No bo, że chciała mieć nos, jak Jessica Alba – okej, że życzyła sobie wpakować kawał pachwiny w górną wargę – ok – która nie chciałaby mieć ust Edyty Górniak? Biust? – rozumiem – może miała nadzieję na angaż w Słonecznym Patrolu, nawet te żebra, co je dla węższej talii chciała wytargać, rozumiem – podobno Cher tak uczyniła. Ale już okroić wargi sromowe, to przepraszam… jak kto? Ja wiem, że jak mniejsze, to mniejsze, ale żeby tak dla zasady?

Zahuczało mi w głowie. Z podejrzliwością spojrzałam w lustro. Co ja powinnam podrasować? Może podpiłować nosek? Parę strzałów botoksu tu i ówdzie? Pełniejsze usta? A może polecieć ostro po całości i zapodać sobie jakieś 650cc, wysoki profil – żelki w cycki, odessać coś, a najlepiej wszystko, wykroić jakieś poprzeczne bruzdy na tyłku, żeby się pośladki lepiej układały, wyheblować bryczesy? No i obowiązkowo liposukcja kolan. Boże, nie wiem, jak do dziś mogłam żyć bez liposukcji kolan!

W dążeniu do ideału nie wolno zapomnieć o kościach policzkowych. Ach, kości! Muszą być fest kanciaste, inaczej klapa. Brak sterczących kości zagraża twojemu życiu lub zdrowiu. Po co więc ryzykować depresję, skoro za drobne parę tysiaków można napchać w nie, ile wlezie.

Palce u stóp, te drugie od środka, mus poobrzynać, jeśli są dłuższe od paluchów.

Coraz bardziej krytycznie przyglądałam się sobie. Pomyślałam przy tym, że jestem strasznie zacofana, skoro dotąd nie skorzystałam z dobrodziejstwa chirurgii estetycznej, żeby stać się piękną. Ostatecznie przecież stać by mnie było na skromne rękodzieło na twarzy, a jakby się uparł, to i na żelki. Zapłacę i zrobią mnie na bóstwo. Genialne w swej prostocie! Może nawet dostanę kartę stałego klienta i rabat na kolejne przeróbki?

Tak się napaliłam, że prawie dałam się przefasonować. Już byłam w ogródku... gdy nagle przyszło mi do głowy (pewnie ze strachu przed narkozą):

- Po co?

- Jak to „po co”?... głupie pytanie… żeby ładnie wyglądać.

- Ale po co? - pytało coś upierdliwie w mojej głowie (pewnie ze strachu przed powikłaniami).

- No, żeby się bardziej podobać, wzbudzać zachwyt i pożądanie…

- Aha! A po co???

- No...yyyy... tak naprawdę, to nie wiem.

Dziś jestem szczęśliwa, że wtedy otrzeźwiałam. Kto wie - może kiedyś moda się zmieni i piksele na klatce piersiowej oraz falbany między nogami będą na topie. A jeśli nie?... no cóż, myślę, że jakoś to przeżyję;) Ktoś przekonał mnie, że <jest dobrze> i teraz patrząc w lustro uśmiecham się i myślę: obleci! Uczę się kochać siebie, akceptować i dbać o siebie. A gdy mówię „dbać o siebie”, nie mam na myśli obróbki skrawaniem ani plastiku pod skórą.

wirtualnamonia (bez sztucznych barwników i konserwantów)